اختلال شخصیت،الگوی ریشه دار برقراری رابطه با دیگران،موقعیت ها و رویدادها با الگوی خشک وناسازگارانه ی تجربه و رفتار درونی است که به نوجوانی یا اوایل بزرگسالی برمی گردد.در DSM-5،اختلالات شخصیت بیانگر مجموعه ای از رفتارهای قابل تمایز هستند که در 11 طبقه ی مجزا قرار می گیرند.این تشخیص براساس ویژگی های مشترک،در سه گروه دسته بندی شده اند.
اختلالات شخصیت پارانویید،اسکیزویید و اسکیزوتایپی را شامل می شود که در ویژگی های رفتار عجیب وغریب ونامتعارف سهیم هستند.
اختلالات شخصیت ضداجتماعی،مرزی،نمایشی،خودشیفته را دربر می گیرد که در نمایشی بودن مفرط،هیجانی بودن و نگرش و رفتارهای عجیب وغریب و غیرقابل پیش بینی سهیم هستند.
اختلالات شخصیت دوری جو،وابسته ووسواسی –جبری را شامل می شود که ویژگی مشترک آنها رفتارهای مضطرب وبیمناک است.