انسان موجودی ارزش ساز و ابزار ساز است و معمولا ابزارها را در جهت تحقق ارزشها و اهداف می سازد؛ یعنی اولویت با ارزشها و اهداف است و ابزار نباید تبدیل به هدف شود؛ زیرا کارکرد واقعی خود را از دست می دهد.
وجود و کار کرد مثبت سازمانها نباید ما را از کار کرد منفی آنها غافل کند.
اقدامات سازمانها برای تحقق اهداف خود در مواردی موجب مشکلاتی برای جامعه می شود و تأثیر مخربی بر زندگی اجتماعی می گذارد و تعادل اجتماعی را بر هم می زند.
جنبه تاریک و منفی سازمانها در عقلایی کردن زندگی انسانها در جوامع مدرن مورد انتقاد قرار گرفته است.
با گسترش سازمانها انسان روز به روز سرگردانتر می شود و احساس ضعف و بی قدرتی می کند.
با این حال سلطه گری سازمانها مقبولیت دارد و کسی با آن مخالفت نمی کند یا توانایی مخالفت با آن را ندارد.